het rollenspel

Emily
Als ik weet wat Amaya wilt gaan doen, grinnik ik even.
"Goed plan. Zeg wie is jou meester?"
vraag ik met een schattig glimlachje aan Cedric. Nu ik de link leg, zal hij er zeker een paar gedachten aan moeten spenderen, die ik weer direct op kan vangen, hopend op nieuwe informatie aangezien ik Amaya wil helpen.

Cedric keek Emily aan en zweeg. maarja als iemand je vraat niet aan een eifeltoren te denken denk je ook aan een eifeltoren dus meteen dacht hij aan prins Nuada. x3

Emily
Ik grinnik even blij dat het lukt. Niet dat ik heel veel meer te weten kom.
"Zijn naam is Silverlance... Voor wat ik daar van weet zou hij een krijger uit het noorden zijn. Deze gast hier is in ieder geval zijn hulpje. En ze wonen inderdaad in dat hutje bij de rand van het bos, waar we die grote hengst zagen staan. Athans ze wonen hier tijdelijk."

"silverlance?.." vroeg Amaya die naam kwam haar bekend voor maar ze kon er even niet meer opkomen waarvan. ze keek Cedric aan "wat zijn jullie zaken hier." Cedric keek op hij slikte.

Emily
Ik wacht gewoon rustig en probeer zijn gedachten goed te horen, maar ik word steeds vermoeider.

Nuada
Zwaar geïrriteerd sta ik weer op, ik kan er niet tegen als ik iets wil en het gebeurt niet, terwijl ik er niets aan kan doen x'D.
Met grote boze stappen loop ik het bos in, vastberaden die Cedric te vinden en hem desnoods aan zijn oren mee terug te sleuren x'D

"dat gaat jullie niets aan" zei Cedric die alles af probeerde te sluiten wat hij maar kon waardoor alleen het woord "legende" te horen was voor emily.

Emily
"Legende... Dus hij weet ervan."
Ik word steeds moeier en ga weer op de grond zitten.

Nuada
Ik loop zwaar geïrriteerd door het bos.

Cedric slikte en keek Emily aan.
Amaya knikte even. ze keek om toen ze iemand hoorde aankomen. ze maakte Cedric los en hield hem vast aan zijn bovenarm.

Emily
"Het is die persoon, waarschijnlijk dus die Silverlance..."
fluister ik tegen Amaya.

Nuada
Ik hoor iets bewegen en verander in een vliegje. Ik vlieg even in het zicht en zie dat het die vampieren weer zijn met Cedric. Dan vlieg ik naar exact dezelfde plek terug als waar ik stond, en land zonder geluid te maken weer op mijn voeten. Snel verander ik maar weer in die stomme mensengedaante. Nog geïrriteerder loop ik door alsof ik ze nog helemala niet gezien heb.

Amaya keek op "goed als hij het werkelijk is komt hij hier wel heen met wat dreigen" zei ze koudbloedig. ze trok Cedric naar zich toe en liet haar tanden groeien.

Nuada
Ik loop gewoon langs zodat ze kunnen zien dat ik daar loop, ik doe alsof ik niets merk maar houd ze vanuit mijn ooghoeken in de gaten.

Emily
"Hij weet dat we hier zijn... Hij doet alsof..."
fluister ik zacht.

Amaya knikte "het is zijn keuze als een act overstapt in waarheid." Cedric slikte en dook achteruit toen Amaya dichterbij kwam. ze zette haar tanden zacht tegen zijn nek en zorgde dat hij geen kant op kon.

Nuada
Ik blijf gewoon stilstaan en lijk een andere kant op te kijken.
"Dus we gaan nu opeens spelletjes spelen?"
vraag ik zacht, onheilspellend en heel erg rustig.

Amaya grijnsde en kwam rustig overeind. "Is dat niet wat jij doet sinds het moment dat we elkaar onmoette, Silverlance."

Nuada
Ik grinnik even als ik die naam hoor.
"Misschien wel, maar meestal spelen vampieren niet mee met dat soort spelletjes."
nog steeds kijk ik half naar beneden een andere kant op.
Ik word hier zoooooo knettergek van, hekel hieraan...
is een van de weinige gedachten die te onderscheiden is.

Emily
Ik vang die gedachte gelijk op en fluister het tegen Amaya.

Amaya knikte even en keek Nuada aan "Silverlance, laten we ophouden met dit schijnheilige gedoe. Jij bent een elf in een vampier beide haten we de mensheid dus waarom zouden we zo tegen elkaar doen." zei ze kalm. ce liet Cedric los.

Nuada
"Niet slecht beredeneerd."
nog altijd sta ik daar in die afschuwelijke mensengedaante. Het nadeel aan mijn krachten is dat ik niet een "gewone" elf kan veranderen, alleen zoals ik ben, een Royal, wat ik soms zwaar irritant vind.

Emily
Ik zit een beetje halfdood te zijn op de grond, niet langer proberend iets uit Nuada's gedachten wijs te worden en al helemaal niet proberend ze op te vangen.

Cedric slikte Amaya knikte naar hem alsof er niets was gebeurd dat hij vrij was om te gaan. Cedric deed een aantal passen van haar vandaan. Amaya keek Nuada aan "waarom laat je niet gewoon je ware gedaante zien, lopen als iets wat je haat laat je iets wel heel wanhopig proberen te verbergen. heeft het soms iets te maken met de legende." vroeg ze kalm.

Nuada
"Bemoei je er niet mee. Jij laat anders ook totaal niets van jezelf zien, of vertelt niets over jezelf. Dus verlang niet van mij dat ik dat wel doe."

Amaya keek naar hem en knikte "goed, Ik kan niet van je verlangen dat je mij je ware gedaante laat zien zolang jij niet weet wie ik ben." even knikte ze "dus laat mij mezelf voorstellen. Amaya Takachi, Pureblood vampire van de hoogste rang." zei ze zonder enige emotie.

Nuada
Inmiddels kijk ik haar wel schuin aan.
"Dus je hebt krachten neem ik aan..."
zeg ik met al wat meer interesse. Ik neem in overweging om mezelf te laten zien, maar nog helemaal zeker ben ik niet.

Amaya knikte kalm. "vanzelfsprekend." ze keek hem kalm aan.

Nuada
Ik knik even kort.
"Je kan in ieder geval dingen laten ontploffen, dat heb ik wel gemerkt."
zeg ik met een ergens vaag te bespeuren glimlach.

Amaya grijsnde licht, dat vond ze inderdaad een erg leuke kracht x'D "ik bespeur daar de vraag naar mijn tweede kracht, wel dat is een vrij simpele, een vampier kan nu eenmaal niet zonder bloed." ze legde haar vinger tegen haar tand waardoor er een druppel uit kwam meteen vormde de druppel zich tot een zwaap en sloeg ze een tak van een boom waarna de zweep verdween,. kleine demonstratie x'd

Nuada
Ik knik weer even. Eigenlijk heb ik het niet bepaald op gezelschap, maar vooruit. Ik word eigenlijk toch wel gek van deze gedaante. Terwijl ik mijn lichaam meer naar hen toe draai (stond eerst zegmaar half weggedraaid) verander ik terug in de gedaante zoals ik werkelijk ben.
"Nuada, de laatste levende elvenprins."
zeg ik wat kort, deels ervan genietend weer gewoon zoals ik het altijd noem "de ruimte" te hebben. Ik voel me altijd beperkt en opgesloten in die rottige mensengedaante. Nu voel ik me gelijk een stuk beter.