Het rpg zelf

Katashi pakte voorzichtig haar hoofd en legde hem weer goed. hij drukte zijn lippen tegen de hare kom op, eigen haar dan toe dacht hij, maar hij kon het niet. voor het eerst sinds eeuwen nam hij de elf niet over.

mandy rilde helemaal wilde haar hoofd weg drijen wat niet lukte duwde hem toen weg

Katashi kwam soepel overeind en ging op haar bedrand zitten. hij staarde voor zich uit zwakkeling dacht hij.

mandy keek naar hem en zij is er wat klonk vriendelijk maar ook weer rustig ging wat dichter naar hem toe was bezorgt om hem

"blijf uit mijn buurt" snouwde Katashi. hij liet zijn hoofd op zijn hand rusten.

mandy keek naar hem em legte haar hand op zijn hand en zij zachtjes wat is er waarom ben ik niet in jou macht net zo als die andere meisje keek hem vragent aan

Katashi draaide zich naar haar om met duivelse ogen "als dat i swat je wilt, het is zo gebeurt." snouwde hij. hij trok zijnhand terug "en hou op met aardig doen." gromde hij erachteraan.

in eens keek ze niet meer zo vriendelijk en zij ik kan ook wel gemeen doen ja maar dan ben je ook niet blij wat wil je nu wees eens duidelijk
haar handen werden beetje rood ze was nu boos en probeerde niet alles in brand te steken

"word maar kwaad, alsof ik daar mee zit elf" zei hij bespottelijk. "dan akn ik je tenminste wee wat maken, je flikt het me elke keer weer is het niet? denk maar niet dat ik toegeef. ik laat niet nog eens een elf dichtbij komen."

mandy keek woest naar hem en zij met gespleete oogjes oow ja iik ken je niet eens ik wist niet wie je was toen ik je voor het eerst zach dat was vanochten nu maka ik me bezorgt om je en wil je dat ik boos word stond op en stond recht voor hem en zij als je geen elf witl vertrauwen vecht dan tegen me

Katashi balde zijn vuist. het liefst zou hij haar in zijn macht nemen maar dat kon hij niet. ze leek teveel op haar die destijds zijn hart in duizend stukken brak.

mandy keek hem aan en zij durf je niet of zo hand vur om haar handen heen van woede

Katashi keek haar aan. zijn blik was half woest half gebroken. hij had zijn vuisten gebald. "daag me niet uit.." zei hij.

oow waaorm niet zij ze niet al te vrolijk jij zij dat ik gemeen moest doen
haar karakte was net vuur kon zo warm zijn als vuur maar ook zo veradelijk

Katashi stond op en had mandy binnen een paar secondes tegen de muur aan gedrukt. hij keek haar strak aan. "maar niet dezelfde fout als haar.." gromde hij.

mandy als wie zij ik sluw en draaide em hoofd weg en duwde hem weg had pijn in haar rug door de klap tegen de muur

Katashi zweeg, hij kon haar naam niet uitspreken, niet meer. hij keek haar aan.

mandy wie zij ik of durf je niet bang dat je moet huilen

Katashi haalde uit en gaf haar een klap in haar gezicht "pas op je woorden." gromde hij. weer drukte hij in een reflex zijn lippen op de hare. ditmaal trok hij zelf zijn hoofd terug en liet hij haar los.

mandy
niemand slaat mij zij ze gmeen en liet vuur los op hem was razend geworden

Katashi werd geraakt door een vuurbal en zette een stap achteruit. hij deed niet eens de moeite iets terug te doen.

ze vreem over haar wang en keek hem woest aan

Katashi bleef haar aankijken maar wende toen zijn blik van haar af. teveel leek ze. hij liet zich op zijn knieen vallen.

volgde hem met haar ogen naar de grond zij niks vuurde nog een bal op hem af

Katashi deed geen moeite de bal te ontwijken. hij balde zijn vuisten en klemde zijn kaken op elkaar. "meredith.." mompelde hij.